San Francisco - Yosemite National Park

De volgende dag vertrekken we richting Yosemite. Onderweg halen we nog wat kampeeruitrusting bij een gigantische Walmart: o.a. stoeltjes, zaklamp, verrekijker en natuurlijk marshmallows. De weg naar Yosemite leidt ons langs glooiende gele heuvels en boomgaarden. Je kan wel merken dat California last heeft van een ernstige droogte, het wordt er in ieder geval niet minder mooi van. Ongeveer 100 kilometer voor de ingang van het park gaan we over op slingerende weggetjes die ons naar het park zelf leiden. Eenmaal in het park rijden we de Tioga Pass op. Die staat garant voor stijle kliffen, diepe ravijnen en prachtige vergezichten. Jurrientje knijpt hem wel een beetje want ze zit vaak aan de ravijnkant van de weg. We raken niet uitgekeken en stoppen om de zoveel mijl om foto's en panorama's te schieten. We zijn blij dat we in het seizoen zijn waarin de pas open is. Na het zoveelste vergezicht komen we aan in Tuolumne Meadows, de bergweiden liggen op ongeveer 2600 meter hoogte. Dat is te merken want ondanks de zon is het hier koud. We zetten snel de tent op en zoeken een plek om te eten. Helaas is de grill naast de camping al dicht om 5 uur de andere grill op 10 minuten rijden is dit seizoen dicht. Hongerig besluiten we richting Lee Vining te rijden een half uur verderop. Onderweg komen we het Tioga Pass Resort tegen. Jurrientje had dit café opgeschreven dus dat moest wel goed zijn. Gelukkig maar een kwartiertje van de camping. We nemen een meatloaf met gegrilde groenten en mashed potatoes to share en krijgen een groentesoepje vooraf. Het is meer dan genoeg maar echt heerlijk en typisch Amerikaans, net als onze serveerster met een stevig accent dat na iedere zin een octaaf omhoog gaat. We duiken terug op de camping snel onze tent in na een korte kennismaking met onze Texaanse buren Julian en Stephanie. Ze twijfelen of ze de Clouds Rest hike gaan doen de volgende dag. Deze had Jurrien ook genoteerd, maar weer doorgestreept, niet geschikt voor mensen met hoogtevrees. Onze buren besluiten toch om de hike niet te doen, te brak nog van de tweedaagse hike in de Grand Canyon. Het is hier koud, zeg maar rond het vriespunt. We slapen goed omdat we nog altijd moe zijn en gelukkig gerekend hadden op de kou.

De volgende ochtend trekt het snel dicht zoals het weerbericht al zei dus we rijden de pas af en Yosemite Valley in. Onderweg pikken we Sam uit San Francisco op die in zijn eentje door Yosemite aan het hiken is. We zetten hem na een paar mijl af bij het startpunt van zijn hike voor vandaag. Het blijkt dat mensen in de VS doorgaans maar 12 vakantiedagen hebben, hij heeft er gelukkig 15. We realiseren ons wat een rijke mensen we zijn in Nederland met onze >25 dagen. Eenmaal in de vallei is het erg druk en na geluncht te hebben en een paar foto's van El Capitan gemaakt te hebben besluiten we naar Glacier Point te rijden. Een lange rit om het uitzicht over de hele vallei te bewonderen, adembenemend ondanks de drukte. We maken aardig wat kilometers, het is terug naar de meadows vanaf Glacier Point een dikke 2 uur rijden met gemiddeld 40 mijl per uur. We besluiten weer bij de Tioga Pass Resort Café te eten en te delen. Deze keer hot pot roast, mjam draadjesvlees met mashed potatoes. Vandaag hebben we ruimte voor een toetje, die hadden we achteraf ook best to share kunnen nemen. Jurrientje probeert zich meester te maken van de enorme bak apple crisp met ijs en Corné werkt een machtige cheesecake met zoute karamel weg. 's Avonds probeert Corné een kampvuur tegen de kou te maken maar faalt behoorlijk. Het gekochte hout is behoorlijk vochtig en we krijgen niet voldoende hitte. Onze buren hebben meer succes dus we delen hun vuur en kletsen gezellig over van alles en nog wat. We eten smores, twee koekjes met een stukje chocola en marshmallows, best lekker. Als het vuur begint te doven gaan we ons bed in voor de koudste nacht tot nu toe.

De volgende dag is het weer strakblauw en gaan we naar Tuolumne Grove om Sequoiabomen te zien. Dit is voor ons de enige kans dus dat is de rit de pas af wel waard. Het is er erg druk omdat alle andere plekken met sequoiabomen dicht zijn. We merken dat we nog erg moe zijn en besluiten even rustig aan te doen. We halen tarwebagels en aardappeleiersalade bij het benzinestation en rijden de pas op, bij een mooie parkeerplaats zetten we onze stoeltjes naast de auto en lunchen hier. We rijden terug naar de camping, het is inmiddels 4 uur en we twijfelen of we nog een kort wandelingetje gaan doen. We besluiten om toch nog een kleine hike van een mijl te doen bij de Gaylor Lakes. Flink pittig zo op 9000 feet en dat merken we ook wel. Onze hartslag gaat flink omhoog en we passen ons tempo maar iets aan. Rond kwart voor vijf zijn we boven en kijken we uit op het meer en de bergweide. Het was het puffen en steunen meer dan waard, wauw adembenemend, om stil van te worden. Terug naar beneden zien we een prachtige roofvogel en praten we hardop om de beren duidelijk te maken dat we er zijn, daarmee houden we ze op afstand schijnt. We rijden door naar Lee Vining en eten bij de Amerikaanse broodje kok bij de benzinepomp in Lee Vining. Na het eten slagen we er wel in om ons vuur aan te krijgen en we maken ons lekker warm. Ook de laatste nacht is koud en Corné besluit om toch nog maar een slaapzak die dikker is aan te schaffen want dit is niet te harden.